Sonsuzluk ve Bir Gün ( Eternity and a Day ) Konusu ve Yorumu
Sonsuzluk ve Bir Gün
“İnsan ne zaman ölür?
Artık hatırlamadığı zaman.
Başka?
Artık hatırlanmadığı zaman.”
Selamlar, bazı filmleri izlemek doğru zamanı beklemeyi gerektiriyor. Ne zaman hazır olduğunuzu kestirmek kolay değil fakat olduğunda kesinlikle anlıyorsunuz. Benim de beklettiğim bazı filmler var, en doğru zamanda izlemeyi iple çektiğim filmler.
Böyle bir ana denk gelen ve çok keyif alarak izlediğim bir filmden bahsedeceğim bugün.
Eternity And A Day
‘Sonsuzluk ve Bir Gün’, filmin adını duymak bile bende merak uyandırmaya yetmişti.
Daha önce Theo Angelopoulos ’tan ‘ Puslu Manzaralar ’ adlı filmini izlemiş ve çok beğenmiştim. Aynı şekilde bu film de beni hayal kırıklığına uğratmadı. Tüm filmlerini izlemek istediğim yönetmenler listesine bir de Theo Angelopoulos eklenmişti artık ?
Theo Angelopoulos Yunan sinemasının çok önemli bir ismi. Mitolojik göndermelere bol yer verilen filmlerinde, daha çok bireyden hareketle tarihsel bağlam içinde toplumsal olayları konu ediniyor. Genellikle filmleri uzun metrajlı olsa da her bir sahnesi adeta bir sanat eseri.
Hayatının son demlerini yaşayan hasta bir adam ve Yunanistan’a yasa dışı yollardan göçmüş bir çocuğun yollarının kesişmesiyle başlar film. Zamanda ani geri dönüşler ile ihtiyar Alexander’ın hayatına göz atarız. Masalsı bir havada giderken, hayatın keskin, buzlu ve uzun virajlarında ‘gerçekler’ ile yüzleştirir bizi yönetmen.
‘Hayatta kaçırdıklarımızı sanatta yakalamaya çalışırız’ diye not etmişim telefonuma.
Ne kadar da uygun bir cümle şu yetişmeye çalıştığımız hayatlarımız için. Aslında ne kadar hızlı yaşadığımızı, böyle yaşarken neleri kaçırdığımızı -özellikle kamera teknikleriyle olmak üzere- bizlere, daha doğrusu izlemeye tahammül edebilenlere çok iyi anlatan bir eserdir.
En etkilendiğim sahnelerin başında otobüsle yapılan yolculuk sahnesi var sanırım. Hayat yolculuk demektir, başka insanların hangi duraklarda inip binecekleri, kimlerin gelip geçeceği bilinmez. Son sahnelere doğru oldukça dikkat çeken sarı yağmurluklu, üç bisikletliye de dikkat çekmek istiyorum.
Antik Yunan mitolojisine göre yeryüzündeki her insanın bir yaşam eğirme çubuğu yani bir hayat ipliği vardır ve her insan ömrünün sonuna geldiğinde bu iplik kesilir.
Filmde ise her karakterin hayat ipliği birbirinden farklıdır ama kaderin ağları onları bir hikâyede aynı çerçeve de Theo Angeloupulos’un objektifinde buluşturur.
Filmin bir sahnesinde Alexander ve çocuğu otobüste görürüz, otobüse bir eylemci biner. Yorgun ama umutludur. Bu yönetmenin başkaldırısına, yeni biçimler ve yeni arayışlar aramasına ve aslında gençlik yıllarındaki siyasal tutumuna bir referanstır.
Ardından yine aynı sahnede uzakta sarı giysili bisikletliler Yunan mitolojisindeki üç kader tanrıçasını temsil eder. Klotho, Laekhesis ve Atropos. Filmde gördüğümüz bu üç tanrıça imgesi Alexander’in kaderinin kaçınılmaz olduğunun ve insanın kaderinin değişmez yapısının bir imgesi niteliğindedir.
Umarım siz de keyifle izlersiniz, kaçırmayın derim.
Görüşmek üzere.
-Özlem
Özlem’in diğer yayınları için Buraya tıklayabilirsiniz.
Sinemanın gücüne inanır, zamanını anlamak ve anlatmak için harcar, arada yazar, çokça düşünür.
Keşfetmeyi ve yolculuğu seven biridir.
- Cruella Film Konusu ve Film İncelemesi - 29/06/2021
- İşe Yarar Bir Şey Konusu ve Film İncelemesi - 14/06/2021
- Vagabond Konusu ve Film İncelemesi – Yersiz Yurtsuz - 07/06/2021
Merhabalar,
Ben filmi az önce izledim fakat aşağıdaki repliği hiç duymadım. Acaba hangi sahnesinde bu replik geçiyor bilgi verebilir misiniz?
insan ne zaman ölür?
artık hatırlamadığı zaman.
başka?
artık hatırlanmadığı zaman.
Merhaba, ben de uzun zaman önce izlemiştim şu an tam olarak saniyesini hatırlayamıyorum maalesef fakat bu repliğin tekne yolculuğu yaptıkları sırada eşiyle arasında geçmiş olabileceğini düşünüyorum, umarım yanılmamışımdır.